രാത്രി

അസ്ഥികൾ ചില്ലയായ് വേവുന്നു
 അപ്പം ചാരമായ് തിന്നുന്നു
തിരിച്ചെടുക്കും മുമ്പേ ഈപാനപാത്രം
 ഒരിക്കലെങ്കിലും നിറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ

 ഒലിവ് തോട്ടത്തിലെ ഇരുളിൽ 
രാവിൽ ഞാൻ വിലങ്ങണിയും
 വെളിച്ചം വെള്ള കീറും മുമ്പേ
 ഒരു വാക്കെങ്കിലും 
നീതി തേടുമോ 

ചുംബനത്താൽ 
ഒറ്റുകൊടുക്കപ്പെട്ടവനും
 ഒറ്റപ്പെടുകയും ചെയ്തവൻ 
ഞാൻ മാത്രമായതെന്തേ 

നീ കാരണം തേടി ഉഴറുമ്പോൾ
 ഞാൻ മരണം രുചിക്കും
 ഓർമ്മയുടെ മുള്ളുകൾ
 തീ പിടിച്ച പ്രജ്ഞയിൽ രക്തം നുണയും .

 കഷ്ടരാത്രിയിൽ ഞാൻ 
ഇരുളിന്റെ പൊരുളറിയുന്നു